Jip and Janneke, two kids from Holland

Product Information

Dit gefaseerd bieden van nieuwe informatie komt vaker voor, niet alleen in elliptische, maar ook in korte volledige zinnen, zoals in ‘Tien rode nageltjes en een rode neus’. Voy en seguida, ― dice el médico. Y ya está allí. Lleva un abrigo que arrastra por el suelo y el sombrero le cae hasta la nariz y esgrime una cuchara de palo.

She is included as one of the topics in the Canon of the Netherlands, which was prepared by a committee headed by Frits van Oostrom and presented to the Minister of Education, Culture and Science, Maria van der Hoeven, in 2006; the Canon is a list of fifty topics that aims to provide a chronological summary of Dutch history to be taught in primary schools and the first two years of secondary school in the Netherlands. A revised version, which still includes her as one of the topics, was presented to the Dutch government on 3 October 2007. One thing that is nice about the books, from a Waldorf perspective, is that there is mention of the seasons. They build a snowman in the winter, and go to the beach in the summer. They celebrate holidays, though usually these are mentioned, rather than described (for example, the day after Christmas, Janneke teases Jip about leaving his shoe on the hearth as if Santa will still be coming again to put more toys in it, and then they play with the toys they received). Yip estaba solo en el jardín y se aburría un montón. Pero mira, qué es lo que había allí? Un agujerito en el seto. ¿'Qué habrá al otro lado del seto'? pensó Yip. ¿'Un palacio? ¿Una verja? ¿Un caballero'? Se sentó en el suelo y miró por el agujero. ¿Y qué es lo que vio? Una naricita. Y una boquita. Y dos ojitos azules. Allí había una niña. Era de la misma edad que Yip. I can't say that I precisely remember any of these short stories -- think authentically silly, brilliant two-minute fiction about two little 4/5-year-old buddies, sometimes laugh-out-loud funny (even if you have no voice) and sometimes downright poignant, each one so good you can't help but want to read the next one for another hit of the magic. Tekstschrijvers die te horen krijgen: “Doe niet zo ingewikkeld, zeg het maar in jip-en-janneketaal”, zouden dat advies dus niet louter moeten opvatten als: “Schrijf in korte zinnen.” Echte jip-en-janneketaal is te vinden in de glasheldere verhalen van Annie M.G. Schmidt. Daaruit kunnen we dít advies afleiden: gebruik korte zinnen, maar zorg ook voor een duidelijke samenhang, zet niet te veel nieuwe informatie in één zin en hanteer een persoonlijke stijl.Hoor eens, roept de dokter, als jij het beter weet moet jij maar dokter zijn. En hij pakt poppej ans bij haar been. Het moedertje pakt haar kind bij het andere been en allebei trekken ze hard. En ze schreeuwen en ze gillen. De uitdrukking De zomer is dood (voor "de zomer is voorbij") is vooral bekend dankzij een Jip en Janneke-verhaal.

Schmidt began writing Jip en Janneke while working in Amsterdam at Het Parool. Jip and Janneke are two children who live next to each other, and engaged in short, self-contained adventures every week. Some story lines were based on real adventures involving Schmidt's son Flip and the girl next door. [ citation needed] The stories were illustrated by Fiep Westendorp. The first was published 13 September 1952, the last 7 September 1957; a total of eight book collections were published between 1953 and 1960. Jip and Janneke are among the best-known children's characters in the Netherlands—they were listed first on a list of "five typically Dutch phenomena" [17]—and their likeness is marketed on a variety of products sold by the HEMA department stores. [18] Minoes or Undercover Kitty / Miss Minoes [ edit ] Poster for the school play "Miss Minoes", Russia Verhallen, Frank (1993-04-05). "Evergreen and chanson schitteren op Dag van het Nederlandse lied". Trouw (in Dutch) . Retrieved 2009-07-05.Op 10 oktober 1992 werd in Zaltbommel een beeld van Jip en Janneke (en Takkie) onthuld door Annie M.G. Schmidt en Fiep Westendorp, die in Zaltbommel geboren is. Het beeld is gemaakt door Ton Koops. [7] Strips Annie M.G. Schmidt in theater". de Volkskrant (in Dutch). 2007-10-29 . Retrieved 2009-07-10.

Het laatste verhaal verscheen op 7 september 1957 in het Parool. Met het verschijnen van het laatste verhaaltje in 1957 was de geschiedenis van Jip en Janneke niet ten einde. In de jaren zeventig voorzag Fiep Westendorp voor het tijdschrift Bobo alle verhaaltjes van nieuwe tekeningen. Hoewel het hier kleurenillustraties betrof, bleven Jip en Janneke zelf zwart-witfiguurtjes, waardoor het oorspronkelijke karakter van de plaatjes gehandhaafd bleef. Jip en Janneketaal Schmitz, Jowi (2007-11-13). " 'Tante Patent' van Rieks Swarte wemelt van mooie vondsten". de Volkskrant (in Dutch) . Retrieved 2009-07-10. Minoes (1970) is the story of a cat who turns into a young lady and, by spreading gossip from the cat world, helps a young journalist keep his job at the newspaper. In 2001, a film adaption was directed by Vincent Bal based on a script by Burny Bos; it became one of the most popular Dutch children's films abroad. [19] Winning two Golden Calves, Minoes was the best-selling Dutch children's film to date, and the DVD was certified platinum in 2002. [20] More than 815,000 people saw it in the theatre, making it the highest-selling Dutch film of the year. [21] The film won first prize at the 2002 Chicago International Children's Film Festival. [22] The book Minoes has been translated into English as Minnie (1992) and as The Cat Who Came In off the Roof (2014). [23] Radio and television [ edit ] Decor for Ja Zuster Nee ZusterTyperend voor de Jip-en-Janneke-verhalen is verder dat ze bestaan uit korte zinnen met korte woorden. Wij analyseerden dertig verhalen en daaruit blijkt dat een doorsneezin zo’n zes woorden bevat, met gemiddeld vier letters per woord. Daarmee zijn deze verhalen volgens het AVI-systeem – dat teksten indeelt op moeilijkheid – geschikt voor kinderen uit groep 4. Schmidt hatte seit kurz nach dem Kriegsende für die Amsterdamer Zeitung Het Parool Gedichte für Kinder geschrieben. Als die Inspiration für diese Gedichte nachließ, begann sie etwas Neues: kurze Prosageschichten über zwei kleine Kinder. Während die Kindergedichte oft von Märchenfiguren handelten, kam die Inspiration für die Jip-en-Janneke-Geschichten aus dem Alltag: Schmidt basierte sie auf die tatsächlichen Erlebnisse ihres Sohnes Flip und dessen Nachbarmädchen. Später erzählte sie, dass sie diese Geschichten sehr leicht schrieb: Sie konnte sie innerhalb weniger Minuten fertig schreiben. Die erste Geschichte über die beiden Kinder wurde am 13. September 1952 veröffentlicht, nachdem sie jede Woche eine neue Geschichte schrieb. Erst fünf Jahre später erschien die letzte Folge in der Zeitung. De term kreeg grotere bekendheid in 2002. De door Zuijdgeest genoemde Bas Eenhoorn, destijds voorzitter van de VVD, hanteerde hem dat jaar in de aanloop naar de verkiezingen in de Tweede Kamer. Hij raadde VVD-lijsttrekker Hans Dijkstal aan om meer klare taal te gebruiken. Politieke tegenstanders van de VVD gebruikten Eenhoorns woordkeus vervolgens om te suggereren dat de VVD het electoraat als kleine kinderen zou beschouwen. De uitdrukking jip-en-janneketaal wordt sindsdien zowel in positieve als in negatieve zin gebruikt voor eenvoudig taalgebruik door politici en andere volwassenen.

Im November 1953 wurde erstmals eine Sammlung der Jip-en-Janneke-Geschichten in Buchform veröffentlicht. Viele andere Folgen, insgesamt acht (später nur fünf), folgten. Die ersten Ausgaben dieser Bücher hatten Bindestriche zwischen den Silben, um das Lesen für Kinder zu erleichtern; spätere Editionen gaben diese Schreibweise auf, da die Bücher eher zum Vorlesen als zum Selbstlesen gedacht waren. 1977 erschienen die gesamten Heiner-und-Hanni-Geschichten erstmals in einem Band. Obwohl die in den fünfziger Jahren entstandenen Geschichten manchmal stark veraltet sind (keine Fernseher, niedrige Preise, nur wenige Menschen haben ein Auto), sind sie in den Niederlanden nach wie vor äußerst beliebt. Wat is nu precies typerend voor jip-en-janneketaal? Om te beginnen gaat het dan om korte zinnen met korte woorden. Tekstwetenschappers die de verhalen analyseerden, concludeerden dat de teksten op AVI 4-niveau zijn – het niveau dat een leerling in groep vier van de basisschool kan lezen. Als je dat hoort, is het niet verwonderlijk dat veel professionals – zoals in de juridische sector – het liefst ver weg blijven van de term jip-en-janneketaal. Want ze willen best in begrijpelijke taal communiceren, maar daarbij hun doelgroep natuurlijk niet aanspreken alsof het kleine kinderen zijn. Bovendien mogen vooral juridische teksten niet voor meerdere soorten uitleg vatbaar zijn. HEMA ging hier bijvoorbeeld eens de mist in met zijn reisverzekeringsteksten. Wat er in de voorwaarden stond, was dat klanten hun geld zouden terugkrijgen bij annulering vanwege een ernstige ziekte of ernstige verwonding. Een verzekerde verstuikte zijn enkel, kreeg van de dokter het advies niet meer op wandelvakantie te gaan en deed beroep op zijn verzekering. Maar HEMA vond deze blessure niet onder ernstige verwonding vallen. Een rechtszaak moest uiteindelijk uitsluitsel geven. Samenhang met signaalwoordenOp 13 september 1952 verschijnt het eerste verhaal van Jip en Janneke in het Parool. De strip is geschreven door Annie M.G. Schmidt en de tekeningen zijn van de hand van Fiep Westendorp. Wekelijks werd er een aflevering gepubliceerd over de avonturen van de buurkinderen Jip en Janneke en hun hondje Takkie en poes Siepie. According to Rieks Swarte, who adapted Annie M.G.'s 1962 comic strip Tante Patent to a play (with music by Fay Lovski) in 2007, the story of Tante Patent was the breeding ground for Ja Zuster, Nee Zuster. [24] [25] Bibliography [ edit ]